Joanna Wieliczka-Szarkowa "Czarna księga Kresów"

Joanna Wieliczka-Szarkowa "Czarna księga Kresów"

Opis książki:

"Książka ta spogląda na Kresy z tragicznej perspektywy, w której dominują zbrodnie. To Kresy są tu ofiarą zbrodni. (...) Tych Kresów, które były, już nie ma. Przynajmniej na żadnej współczesnej mapie. Zdaje się, że nadszedł ich kres. Jak to się stało? Jak się ta tragedia dokonała? Czyja to wina? Czyje zaniedbanie? Czy mogło być inaczej? O tym, o czym często nie mają siły mówić wydziedziczeni z tamtej ziemi, mówi ta książka."
Prof. dr hab. Andrzej Nowak 
Praca Joanny Wieliczki-Szarkowej „Czarna księga Kresów” stanowi próbę bogatego kompendium dziejów polskiego Wschodu, Kresów, które – początkowo bezkresne – kurczyły się z biegiem wieków pod naporem zaborcy.

Jedną z wielu rzeczy szczególnie tępionych przez propagandę i edukację w PRL-u była legenda Kresów. Ogromna część naszej historii i kultury miała zostać definitywnie zapomniana, a przynajmniej zminimalizowana. I w jakimś stopniu się to udało. Polak współczesny pytany o główne centra polskości oczywiście wymieni Warszawę, Kraków, a zapewne Wrocław i Gdańsk, ale zapomni o Wilnie i Lwowie. Dawne mapy Rzeczypospolitej sięgającej za Smoleńsk i Dniepr wydają się kartografiami jakiejś nigdy nieistniejącej Nibylandii. Podobnie represje wobec Polaków będące dziełem hitlerowskiego okupanta są ogólnie dobrze znane, ale wspomnienie o terrorze na Wschodzie ogranicza się głównie do Katynia.

Praca Joanny Wieliczki-Szarkowej „Czarna księga Kresów” stanowi próbę bogatego kompendium dziejów polskiego Wschodu, Kresów, które – początkowo bezkresne – kurczyły się z biegiem wieków pod naporem zaborcy, aż zatrzymały się na linii lorda Curzona... Jak pięknie pisze w przedmowie prof. Andrzej Nowak: „Tych Kresów, które były, już nie ma. Przynajmniej na żadnej współczesnej mapie. Zdaje się, że nadszedł ich kres. Jak to się stało? Jak się taka tragedia dokonała? Czyja to wina? Czyje zaniedbanie? Czy mogło być inaczej?”.